به بهانه های شبانه به بغض های ناتمام ادمی

خدایا دلخوشی هام روازم نگیر.. خدایا امید و رویاهامو و ارزوها و انگیزه هام رو.. خدایا دلم و قلبم و خودم رو ازم نگیر...خدایا هرچی از خودم دورتر شدم باخودم غریبه تر شدم دلتنگی هام بیشتر و بیشتر شد ... خدایا این حجم از بلاتکلیفی و دلتنگی رو از دلم بیرون ببر.. خدایا نگذار له شم نگذار بیافتم..نگذار این یکبار زندگی این شکلی اینجوری بااین همه رنج و حسرت و دشنه به روح و روانمون به پایان برسه، خدایا توحتما کارهای بزرگی ازت ساخته ست یک جوری که مثلا اسمون و افریدی خورشید رو زمین رو ماه رو ..یا حتی اتفاقات نابی رو که به وقت اجابت دعاهامون برامون رقم زدی..خدایا یک اتفاق بزرگ زیبا بی درد بی رنج ..نمیشه؟ میشه. برای تویی که اینهمه بزرگی میشه...انجامش بده.. چی میشه مگه.. لطفا.. رحم کن به این ادمهایی که خودت چیدی وسط زمین و زمان معلق و سردرگمبرای همه چیزهایی که بهم دادی شکربرای همه چیزهایی که ندادی.. منتظرت خواهم‌ ماندیاارحم الراحمین.. + نوشته شده در پنجشنبه دوم شهریور ۱۴۰۲ ساعت 8:22 توسط صدف  |  به بهانه های شبانه به بغض های ناتمام ادمی...ادامه مطلب

از دیشب تا حالا فقط یک لحظه خوابم برد و تواون لحظه داشتم بادستهای خودم ماهم رو خفه میکردم..نمیخواستم تو این دنیای زشت بمونه و چیزهایی رو ببینه که من دیدم و دارم میبینم ..یک موسیقی داشت پخش میشد که دوسش داشت فکر کردم حالا وقتشه... بچه م زیر دستم تقلا کرد و از خواب پریدم...خدایا چی به سرمون اوردی! این دنیا این شکلی نبود! مااین شکلی ش کردیم یا خودت همچین تصمیم زشتی گرفتی! + نوشته شده در یکشنبه هشتم آبان ۱۴۰۱ ساعت 5:18 توسط صدف  |  به بهانه های شبانه به بغض های ناتمام ادمی...ادامه مطلب

به بهانه های شبانه به بغض های ناتمام ادمی...

امروز اولین روزی بود که مادر شده بودم...یک ماه کامل از شکمم خارج شده بودکاش یادم بماند خلقت یک ماه از وجود خودم چقدر میتواند روح و دلم رو روشن کند و چقدر میتوانم یک عمر مادر روشنایی نابی در هستی  ام باشم.کاش همه این لذت ناب رو بچشند و اگر روزی چشیدن یادشون نره چه مزه نابی میان قلب شون ماندگار شده. + نوشته شده در سه شنبه ششم مهر ۱۴۰۰ ساعت 9:0 توسط صدف  |  به بهانه های شبانه به بغض های ناتمام ادمی...ادامه مطلب

کی قرارِ حرف از امید بیاره و زندگی! کی قرارِ غبار دلتنگی ها رو از روی دلمون بتکاند؟ کی قرارِ لبخندی عمیق توی دلمون نقش ببنده و جای هرز گویی و کلمات زشت و کریح، واژه های پربار و پر شگفت انگیز بر گوش هامون'>هامون بنوازه..! کی قرارِ جای تیغی که به دلهامون میکشه و خونی که از جان مون می مکه ، دلهامون رو گرم به خوشبختی و زندگی کند و به سادگی همین دنیای نامراد رو به بهشتی ترین نقطه هستی بدل کند..؟کی قرارِ امید بیاره تو زندگی هامون .. تو نفس هامون.. تو تپش های قلبی که زنده ست هنوز و میتپه هنوز.. + نوشته شده در پنجشنبه ششم آبان ۱۴۰۰ ساعت 11:37 توسط صدف  |  به بهانه های شبانه به بغض های ناتمام ادمی...ادامه مطلب

ای برطرف کننده گرفتاریها 

ای برگرداننده دلها 

ای معالج دلها 

ای روشن کننده دلها 

ای انیس دلها 

ای گشاینده اندوه ها

ای بر طرف کننده غمها 

ای راهنمای سرگردانان

ای پناه  پناه جویان

ای  فریاد رس

به فریاد رس

 

به بهانه های شبانه به بغض های ناتمام ادمی...

سرم تو ماشین بود، داشتم دنبال آب میگشتم برای ماهم که کمی بارون بریزم تو دلش نکنه ترسیده باشد،خودم هم تو شوک بودم انگار صدای قلبم رو میشنیدم که دارد تند و تند می تپه، نمیدونم از آتشی بود که زیر ماشین شعله کشیده بود یا آتش دیداری که بعداز سالها وقتش رسیده بود بی اینکه خبرداشته باشم، به یاد آن سالهای دور به یادگاری از رفیقانی از دیار واژه و نور و کلام و... نایب و الزیاره بوی نوایی در نیزاری دور. . . به بهانه های شبانه به بغض های ناتمام ادمی...ادامه مطلب

زیباترین نگاه دنیاست پلک زدن روی چشمهای کوچک تو که دست میاندازد میان دستانم و میگوید دوستت دارم.  دیشب میان خستگی و کسالت میان خواب الودگی و تاریکی اتاق دستی امد دور گردنم حلقه زد و نگاهی به درخشندگی ستاره ای در اسمان کویر یا ماهی تابان از پشت کوهستانی تاریک سربیرون کشیده توی چشمانم چونی نگاهم کرد که گویی خدا در گوشم لالایی خوانده باشد. بی اینکه بدانم چطور خوابم برد. خوابهایی چنین طلایی را گویی رو به بهانه های شبانه به بغض های ناتمام ادمی...ادامه مطلب

امشب تولد باباست... یکروز تو همچین روزی خانمجون بابایی رو به دنیا اورد.. بابایی همیشه یک هفته قبل میلادش اطلاع میده که یادتون نرفته که چند روز دیگه تولد باباتونه! و ما همگی باهم اعلام امادگی میکنیم برای اون شب که نه اقا کیک شما سرجاش. دوسال پیش یک دست بلیز شلوار سفید با خالهای سرمه ای ازاین مدلهای شانزلیزه قدیمی دیده بودم برات هدیه بگیرم تو خونه بپوشی و اون ادکلن خوش بوی قدیمی ات رو هم بزنی و احسا به بهانه های شبانه به بغض های ناتمام ادمی...ادامه مطلب

تیغ میشوم در گلوی خویش فرو میروم، در سرمای کوهستانی تنم یخ میزنم اما دست از روییدن برنخواهم داشت.... واقعیت امر همین است که هیچکس نمیخواد رشد کنی هیچکس نمیخواد جای دیگری غیر از همیشه در خدمت خویشش باشی حتی ادمهایی که ادای روشن فکری دارند هم به زوی آن روی خودشان را نشانت میدهند، پس به رفتن ادامه بده به بهانه های شبانه به بغض های ناتمام ادمی...ادامه مطلب